Dajo wjele drugego, což se na zmakanjach stanjo, a casy śěžko jo pśirědowaś do wušej stojecych kategorijow. Toś glědajśo, z cymž se hyšći zaběramy.
Kuždy raz, gaž naša kantorka jo pódla, se teke spiwa a to z pśewóźowanim na klawěrje abo akordeonje.
Na jadnom zmakanju smy se pśedcytali wšake, což jo z temu pśěze zwězane. Wěste naraźenja za lekturu namakajośo teke na głownem boce.
Raz smy se wuproběrowali z graśim „MY - WE - WIR“, kótarež jo ABC w Chóśebuzu za šule a mjazynarodnu wuměnu pśigótował.
Krotko do jatš smy pśespytowali wšake techniki wupyšnjenja tych jajow — barwjenje, wóskowanje, škrabanje a samo woblipanje z niśu, což jo za jaden region w Pólskej typiske (lěcrownož tam se wužywa wałmu a to běłe nutśikowne z rogože).
Z tym smy na kóńcu teje pśeglědki. Sćo južo wšykne markowali, až na tej modernej pśězy pśisamem dwě lěśe dłujko njejo nichten pśědł?!